L’evanxeliu apócrifu nel que Xesús fála-y a la muyer fue examináu polos científicos, que concluyeron que tanto’l papiru como la tinta concuerden cola época atribuyida al documentu, ente los sieglos VII y IX.

El conocíu como “evanxeliu de la muyer de Xesús”, escrito en copto (la llingua de los cristianos primitivos no qu’anguañu ye Exiptu) y nel que se pue lleer “Xesús díxo-yos, la mio muyer…”, desató la polémica en 2012, de la que la hestoriadora de Harvard Karen L. King lu presentó nel Congresu Internacional d’Estudios Coptos en Roma.

Agora, un equipi d’investigadores de les universidaes de Harvard, Columbia y l’Institutu Tecnolóxicu de Massachussets concluyeron, tres de delles prebes de carbonu-14 ya infrarroxos, que ye mui probable que, al menos no que cinca a l’antigüedá, esti evanxeliu seya auténticu.

Nesti textu non solo s’apunta la posibilidá de que’l mesíes del cristianismu tuviera muyer, sinon tamién se dicía “va ser quién a ser la mio discípula”. Lo que reabre dos debates en xunto: el del celibatu nel cleru y la posibilidá de que les muyeres puean exercer el sacerdociu igual que los homes na Iglesia.

Karen L. King asegura nun comunicáu de la Escuela de Divinidaes de la Universidá de Harvard qu’esti papiru demuestra que “les muyeres que son madres y esposes puen ser discípules de Xesús, un tema que fue acaloradamente debatíu nos oríxenes de la cristiandá, de la que’l celibatu y la virxinidá entamaron a ser mui valoraes”.